Koops toont een foto van een rommelige garage, waarin hij aan de eerste versie van het apparaat werkte. “Ik heb diabetes type 1 en ik was het zat, ik wilde mijn probleem oplossen.” Hij vertelt hoe hij in 2004 begon met drie vrienden, twee technici en een diabetesverpleegkundige, en hoe ze het apparaat maakten dat continu de bloedglucosewaarde meet en indien nodig insuline of glucose toedient. Het is een verhaal van samenwerking en creativiteit: “We hadden geen last van lange medische toetstrajecten, want ik testte het op mijzelf.” In 2007 legden ze contact met twee medisch specialisten in het AMC, Hans de Vries en Arianne van Bon, die hen hielpen om het apparaat verder te ontwikkelen. “Hans gaf ons de kans om het te testen en dat ging heel goed. We hebben met het AMC het hele officiële medische traject gedaan.” Ze werken nog steeds met elkaar samen. De samenwerking legde de brug tussen medici en technici en zorgde er onder meer voor dat het bedrijf van Koops in 2012 Europese subsidie kreeg om het apparaat kleiner te maken. In 2020 werd het apparaat goedgekeurd voor de Europese markt en het wordt inmiddels gebruikt in een aantal projecten met verzekeraars. Menzis en CZ startten begin 2021 met een proef met 125 patiënten. “We hopen dat er na deze projectperiode een vergoeding is gerealiseerd. Onze missie is dat het apparaat in 2024 wordt vergoed in de basisverzekering.”

Hoe het werkt

Koops draagt de kunstmatige alvleesklier in een etui aan zijn broekriem. Het lijkt op een tasje waarin sommige mensen hun mobiele telefoon meenemen. “Dit model was in 2013 gereed, we zijn nu bezig om het nog kleiner te maken.” Het apparaat meet niet alleen de bloedglucosewaarde, maar registreert ook onder meer beweging. Al die informatie wordt samengevoegd en een lerend algoritme verwerkt dat en past zich aan aan de individuele patiënt, zodat de toediening van insuline en glucose zo precies mogelijk gebeurt.

“We hebben dit kunnen bereiken dankzij samenwerking.”

Robin Koops

Oprichter

INREDA Diabetic

Koops is er als eerste gebruiker heel gelukkig mee: “Ik had twee hypo’s per dag en gebruikte daartegen twaalf kilo suiker en twaalf liter ranja per jaar. Ik had overgewicht. Ik kan nu weer sporten, ik doe aan hardlopen, heb minder ontstekingen in mijn lijf en mijn zicht is terug op het niveau van 2016.” Hij laat een ontroerende brief zien die hij kreeg van een patiënt, die schrijft dat zij dankzij het apparaat haar leven weer terug heeft.

Het patiëntbelang voorop

Bij Inreda Diabetic werken inmiddels vijftig mensen, waarvan 45 academisch geschoolden. De schuur is verruild voor een strakke productielocatie, met capaciteit voor het maken van 30.000 apparaten per jaar. Ze doen alles in eigen hand: “Er is geen reden voor mij om samen te werken met een grote farmaceut, want als je aan boord van zo’n tanker stapt dan wordt het stuurloos. Dan maar langzamer in de ontwikkeling, waarin we het belang van de patiënt voorop kunnen stellen.”
In het apparaat worden onderdelen van verschillende farmaceuten gebruikt: Koops en zijn team zochten wat het beste werkt en combineren dat. Er is geen concurrerende farmaceut die dat doet, zegt hij: “Eigenlijk toont ons apparaat aan dat als je echt het belang van de patiënt centraal stelt, je moet samenwerken om de beste oplossing te maken. Dus als partijen zeggen ‘we zijn er voor de patiënt’ maar ze werken niet samen, dan menen ze dat dus niet echt. Ik vind het een mooie symboliek dat een buitenstaander, een patiënt, dit product kon maken.” Het is een les die hij wil delen met de aanwezige bestuurders: werk samen, vanuit wat het beste is voor de patiënt. Een andere les: “Als je volgend jaar iets wilt, dan had je er vier jaar geleden mee moeten beginnen. Dat is hoe de gezondheidszorg in elkaar zit, dat hebben wij ondervonden.”